[!]Begiak.Itsu..Bihotza.Laxo[!]

Mikrofonoa eta kamera bat hartuta galdezka hasiko bagina nor dagoen torturaren alde, batek ere ez liguke baiezkorik emango, ezta torturatzaileek berek ere, seguru asko. Elkarrizketa diskretuagoa balitz, orduan ere jende gehien-gehiena kontra, baita torturak babesten dituzten alderdietako kide eta boto-emaileak ere.

ETAren biktimenganako sentiberatasuna asko hazi dela esan ohi da, ez ikusiarena egiten zuten askok eta askok ez dute onartzen gaur bortxa politikoa. Horretan, dudarik gabe, eragina izan du komunikabideen lan etengabeak, bortizkeriaren ondorio makurrak eta hura pairatu dutenen mina behin eta berriro erakutsiz.

Tortura, aldiz, nork ikusi du? Zuzenean, sufritzen eta sufriarazten duenak beste inork ez. Baina erreportaje, argazki, elkarrizketa eta abarretan ere, noiz, non, zenbat aldiz? Joxe Arregiren gorputz ubeldua orain 25 urte, Unai Romanoren aurpegi puztua berriki... Baina horiek salbuespenak dira: bata hil egin zitzaielako, pasatu egin zirelako; bestea, mediku forentseak argazkia egin ziolako. Tortura, baina, astero-astero gertatzen da. 6000 salaketa izan direla jakin dugu egunotan. Epaituak dozena erdi bat, zigorrak hilabete gutxikoak eta beti indultatuak.

Afrikan goseak hildakoen argazkien antzekoa da artikulu hau: ahazturik daukagun miseria bat gogorarazteko egina, une batez bederen begiak zabaldu eta bihotzean zimiko bat sentiarazteko.